ఎన్నాళ్ళగానో
నన్ననుసరించిన నా నీడ ...
తనకూ రంగులు కావాలనడిగింది.
కలన తప్ప రంగెరుగని నేను,
కన్న ప్రతికలనుండీ,
తను కోరిన రంగులు
రంగరిస్తూ వచ్చాను..
చాలలేదనుకుంటాను..
వెలుగు కలిసిన ప్రతి క్షణం..
అర్ధిస్తూ నిలబడుతుంది.
విధిలేక కలలూ..
నా రెప్పలు చీల్చుకుని
కాంతి తీగెలు వెదుక్కుంటున్నాయి.
వివర్ణ ప్రవాహంలో
ఎదురీదుతూ..
అలసిన గురివింద కళ్ళు..
తమ ఎరుపు మరిచి నట్టున్నాయి.
0 comments:
Post a Comment