ఏమని చెప్పను ఎందుకు ప్రేమించవంటే,

నన్ను నేను చదువుకునే నా ఏకాంతాన్ని
నువ్వు సొంతం చేసున్నావనా!

ఏ అందాన్ని చూసినా కూడా ఆశ్వాదించలేనంతగా
నీ సౌందర్యంతో నా కనులను ఆక్రమించావనా!!

ఏ మగువని చూసినా నీ రూపం గుర్తొచ్చేంతగా
నా అలోచనలలో ఒదిగిపోయావనా!!!

ఒంటరితనపు పంజరంలో దాగిన మనసుకి స్వేచ్చనిచ్చి
ప్రేమ ప్రపంచాన్ని పరిచయం చేశావనా!!!!

ఒక్కమాటలో చెప్పలంటే-

"రేపటి మన జీవితాన్ని చూశాను నీ కళ్ళలో,దాచి వుంచిన నా ప్రేమను చదివను నీ మనసులొ".

అందుకే "నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను".

ఎంటో జీవితం ఎప్పుడు ఎటుమలుపులు తిరుగుతుందో తెలియదు...ఆల్ హేఫీస్ అని త్రుప్తిగా నిదురించింది లేదు..ఓకప్పుడు ప్రతిక్షనం నీజ్ఞా పకాల దోంతరలో ఏంటో బయంకరమైన బయాలు దూరం అవుతున్నట్టు కలలు ఎవ్వరీ బలవంతంగా నానుంచి లాక్కెలుతున్నట్టు ..నీకు చెబితే నవ్వుతావని నీనుంచి ఉదయకాలపు పలుకరింపు వచ్చేదాక నిద్దుర రాదు..ఏం జరిగిందో ఎందుకు జరిగిందో ఎలా జరిగిందో అంతా కళలా బయపడినంతా జరిగింది..కలలో వచ్చినదానికంటే జరిగిండే బరించలేనిది గా ఉంది నిజము కాదు అని ఎన్ని సార్లు అనుకున్ననో కాని జరిగింది తలుచుకుంటే ప్రతిక్షనం నరకంలా ఉంది..మరి జరిగిన ఘటనలు మర్చిపోటానికి ....మత్తు మనసుని గమ్మత్తు లోకాలకు తీసుకెలుతుంది..పొగ గుండేల్నీ చీలుస్తూంటే.. మందు గుండేళ్ళో భాదను కరిగిస్తుందని...ఆశ నిన్ను మర్చి పోటానికి ఆరెండే నాకిప్పుడు నేస్తాలు..అవి నాతీడుగా ఉన్నయంటే నామదిలో నీ తలపులు గాయం రేగుతోందని అర్దం కనీసం చిన్ని ఆశను సైతం పోగొట్టుకొని ..జివిస్తున్నానిలా..ఒక్కోసారి అనిపిస్తుంది కనీసం ఒక్కసారి అయిన గుర్తుకు వస్తనా అని కనీసం తిట్టుకోవడానికి అయిన అని ఎందుకు గుర్తుకు రావలి నేను..కదా నిజమే ఆ అవసరమే లేదు నీకు అందుకే ఈ రెండు నాకు దగ్గరయ్యాయి..ఎప్పటిదాకా తోడుంటాయో తెలీదు..నీకంత సిన్ లేదు అని నవ్వుకుంటున్నావుకదూ...ఎస్ అలగైనా నవ్వుతున్నవుకదా నాకదే చాలు

ఎందరో విష్ చేశారు..సెల్ కు ఎన్నీ మెస్సేలు వచ్చాయి వాటిలో నీవు ఓ చిన్న మెస్సేజ్ పంపిస్తావని ఎదురు చూశా మెస్సేజ్ వచ్చిన ప్రతిశారి అది నీవు పంపిన క్రిష్టమస్ శుభాకాంక్షల మెస్సేజ్ అని చూశా అవును నీకు పంపించాల్సిన అవసరం లేదు ...నీవు నాకు పంపటానికి నేను ఎవరిని కదా..?

నా మనస్సుని గెలిచి ఊహాలను ఓదార్చి ఒంటరి జీవితానికి బానిస చేసావు ...
నీ ప్రేమకు సాక్ష్యం ఈ నా గుండే చప్పుడు నీవు లేకుండా తను బ్రతకలనే అశ కోల్పోయింది ...
అలుపు లేని కన్నీటికి సాక్ష్య్ఝం నీ ప్రేమ ... నీ మౌనంతో నా మనస్సు మూగదయ్యింది ...
ఈ క్షణం కాకపోయిన నా చివరి క్షణంకైనా నువ్వు వస్తావని వేచి ఉంటాను చెలి ...
నీ జ్ఞాపకలే నా ఊహాలకు కావ్యమయ్యాయి .. నీ చిరునవ్వులే నా జీవితానికి బ్రాంతి అయిపోయాయి చెలి .....
బంగారం .... నీ చిరునవ్వులతో నా చితి మంటను కాల్చు ...

ప్రతి కన్నీటికి ఒక అర్థం ఉంటుంది .....
ఒకరు తన కన్నీరు విడుస్తున్నారు అంటే అది ఒక సమస్య అని చెప్పాలేను ....
ఈ లోకన్ని ప్రతి మనిషి శాసిస్తాడు . అలాగే ప్రతి మనిషిని కష్టాలు .. కన్నీళ్లు శాసిస్తాయి ...
ప్రతి ఒక్కరు ఆనందాన్ని వెతుకున్నే వాళ్లే ... కాని ఒక్కరైన కన్నీటిని తుడిచేవారు ..... !
కన్నులున్నా వాడే చూడగల్గుతాడు లోకాన్ని ... కనులు లేను వాడు ఊహించగల్గుతాడు ....
చూసింది నిజమో కాదో తెలియని పరిస్థితి చూసిన వాడిది ....
కాని ఊహించిన వాడి ఊహకు రూపం ఉంది ... అది నిజం కాకపోయిన బాధపడడు ... ఎందుకంటే వాడు చూడకుంటా ఊహించాడు ...
ప్రతి కన్నీటిని ఊహించలేము ... దానిని లోతుగా వెళ్లి చూస్తేనే తెలుస్తుంది .. అలా వెళ్లినపుడు నీకు కన్నీళ్లు రావచ్చు ...
పట్టించుకోకు .. కాని ఎదుటివారి కన్నీటికి అర్థం తెలుసుకో .... విత్తిన చోటే చెట్టు పలిస్తుందన్నట్లు ... కన్నీరు ఉన్న చోట ఆనందం ఉంటుందన్నది నా భావన .... నా బాధ , నా కన్నీరు ... నా కష్టాలు , నా వేదన నా ఆనందం కాదు ,,,
నీ కన్నీళ్లకు ఆనందం ... నీ కష్టాలకు సుఖం ... నీ వేదనకు శాంతి ..... నీవు ఆనందంగా ఉండాలి ...

నీ కై తపనలో వెదుకులాటలో
ఎక్కడో నన్ను నేను పారేసుకున్నాను
జీవితాన్ని చే జార్చుకున్నాను
ఇప్పుడు అంత శూన్యం
ఒక్క నీ కోసం చాల పోగుట్టుకున్న
నాకు ఎందుకింత ఆశ....?
నీ కన్నుల వెలుగులతో నా జీవితాన్ని నింపుకోవాలని
నీ కోసం ఎదిరి చూస్తూ ఉంటాను ...
నువ్వు రావని తెలిసిన....
నిన్ను చూస్తూనే ఉంటాను ..
నువ్వు నా ఎదుట లేకున్నా ..
నీ గురించి ఆలోచిస్తూనే ఉంటాను ..
నీకు నేను గుర్తుకురాకున్న ...
నిన్ను నా మనసులో కొలువు0చుతాను..
నా హ్రూధయాన్ని నివు గాయపరిచినా ....
నిన్ను ప్రేమిస్తూనే ఉంటాను....
నీవు నన్ను విడిపోయిన ......
నీ అనుకునే నేను

వేకువజామున ఎమయ్యాయి నీ పలకరింపులు..
వేకువ జామున నీపలకరింపు కోసం ఎదురు చూస్తుంటే పలుకరించి...పడుకో బుజ్జీ అన్న నీపలుకు ఏవి..?
ఎంత గొడవపడిన చివరకు నివు చెప్పే సారీలు ఏవి..?
నేను మాట్లాడకపోతే మౌనవ్రతం చేస్తానన్ని నీ మాటలు ఏవి..?
నలుగురిలో నేను ప్రత్యేకం అన్న నీ మాటలు అబద్దాలేనా
తన అడుగుల సవ్వడిని నా నడకతో లయకలిపేది అంతా బూటకమేనా...
తను విడిచిన శ్వాసతో నాకు ఊపిరిపోసేది...
తన కొంటేతనంతో నన్ను కవ్వించేది... ఏంకావలి అని ప్రశ్నించేది...
కలలోకూడ నాతో కలసిబ్రతకాలి అన్న ప్రేయసి ... ఓ బందానికి తలొంచి ప్రేమను వదిలేసింది...
ఆ క్షణాన కలిగిన భావానికి ఎదిరించే ధైర్యం ఉన్నా... స్వాగతించే ఓపిక తనకిలేదు...
అర్ధం చేసుకునే వయసున్నా ...తెలుసుకునే మనసు తనకిలేదు...
ఎదేమైన తనవల్ల జీవితంలో ..ఓ మంచి స్నేహాన్ని కోల్ఫోయాను
ఇప్పుడిప్పుడే అనిపిస్తుంది మంచి చేశాననుకొంటూ తప్పులు చేశానేమో అని
ఒక్కటి మాత్రం నిజం నీకు కీడు చేయాలని కలలో కూడా అనుకోలేదు
భయపడిందంతా జరిగింది కాని నేనాసించిన నీ సపోర్టు ఇసుమంతాలేకపోవటం
ఇప్పటికీ నాకర్దంకాని జవాబులేని ప్రశ్న గానే మిగిలిపోయింది?
ఇప్పటికీ నాతో మాట్లాడుతున్నట్టే..నాతో కల్సి నడుస్తున్నట్టు.
నాపక్కనే ఉండి నవ్వుతున్నట్టు బ్రమలు ఇంకావీడిపోలేదు

ఓకప్పుడు మనం విడిపోతా మేమో అనుకున్నఫ్ఫుడు నీమీద నమ్మకం అలా ఎట్టి పరిస్థితుల్లో జరగదని
అప్పట్లో నాకు నిద్రలేని రాత్రుల్లకు కారణంకూడా అదే...చివరికి అదే నిజం చేశావు..
కొన్ని పరిస్థితులు ఎందుకు అలా క్రియేట్ అవుతున్నాయో అర్దంకాకుండా ఉన్నాయి
గతించిన ఓ పేజీని వర్తమానం చెరిపేస్తున్న యదలో ఓమూల తనప్రేమ ప్రవాహంలా పొంగుతునే ఉంది

నీవిలా చేస్తావని కలలోకుడా అనుకోలేదు..
పరిచయం ఉన్నన్నాళ్ళు నేను నీతో ఎలాఉన్నాను..
ఏరోజైనా ఏక్షనానైనా ..నిన్ను ఇబ్బంది పెట్టానా
ఒక్కసారిగా ఇలా ఎందుకు జరుగుతోంది ఆలోచించలేకపోయావా..?
కొన్ని పరిణామాలకు నేను ప్రత్యెక్షకారణం కాదు..నా అనుకున్నవాళ్ళు చేయించారు..
నివెందుకు కాపని చేశావో నీఉద్ద్యేశ్యం ఏమిటో తెలీయదు..
నీవు పెట్టిన చిచ్చు రగులుతూనే ఉంది..ఆరని అగ్ని గోళంలా
నిజాయితీ గా స్నేహం చేసినందుకు మర్చిపోలేని గిష్ట్ ఇచ్చావు..
నీకు తెల్సి చేసావు తేలికచేశావో జీవితంలో మర్చిపోలేని గిప్ట్ ఇచ్చావు..
ఆరని అగ్నిరగిల్చి హాయిగా లైఫ్ ఎంజాయి చేస్తున్నావు
నిన్ను అనేంత ష్టేజి కాదు నాది ...అనుకునేంత స్వతంత్రంలేదు ఇప్పుడు మనమద్యి
మనిషిలోని మనస్సుకు మేధస్సుకు మద్యి వైరం రగిల్చావు..
ఒకప్పుడు కొంచెమే ఉండేది ...నివురుగప్పిన నిప్పులా దానికి అగ్నిని రాజేశావు..
రాజీ పడలేని ఘర్షన..రేపు ఏదైనా జరగొచ్చు అదేగా నీకు కావల్సింది
మనసు గాజుగుండెలో బందించి ఒక్కసారిగా బద్దలు చేసినట్టుంది..

పవిత్రతకు
దారి తెల్పే పరమ రహస్యం నిశ్శబ్దం
నీ మాటల తూటాలు
నీవు మిగిల్చిన గాయాల తాలూక మచ్చలకు
నిశ్శబ్దం
లేపనంగా మారి మాయం చేస్తుంది
అనే ఆశతో నిశ్శబ్దంగా జరిగేది చూస్తున్నా..
మళ్ళీ తిరిగి వచ్చే వసంతం కోసం కాదు..
ఆ ఆశ ఎప్పుడో చచ్చిపోయింది..
జరిగిన నిజం తెల్సుకునే రోజుకోసం..అ సలు నిజం తెల్సినరోజు ..
కార్చే కన్నీటీ బొట్టులో అబద్దం కొట్టుక పోతుందని ఎదురు చూస్తున్నా నిశ్శబ్దంగా..
కానీ ఆనిజం ఎప్పటికీ తెల్సు కోలేవని..తెల్సుకునే ప్రయత్నం చేయవనేది గట్టినమ్మకం..అదీ గమనిస్తున్నా నిశ్శబ్దంగా

దూరం అవుతున్న జ్ఞాపకాలు..

మనసులోంచి జారిపోతున్నాయి..దూరం అవుతున్నాయి

ఆత్రంగా పట్టు కోబోతే మళ్ళీ జారిపోతున్నాయి..ఇంకా దూరం ఔతున్నాయి

జారి పోయిన జ్ఞపకాలను పట్టుకోలేని..తిరిరాలేవని తెల్సినా..

అప్పుడప్పుడు చేస్తున్న పిచ్చి ప్రయత్నాలతో ఉన్న కొన్ని జ్ఞాపకాలు జారిపోతున్నాయి

కాని ఇప్పుడు అర్దం అయింది గడచి పోయిన జ్ఞాపకాలు తిరిగిరావు

రాబోయిన ఆక్షనాల్ని పోగొట్టుకున్ననని అలస్యింగా తెల్సుకున్నాను

తన కోయిల స్వరం నా మాటలతో పోటిపడేది...

తన మువ్వల సవ్వడిని నా నడకతో లయకలిపేది...

తను విడిచిన శ్వాసతో నాకు ఊపిరిపోసేది...

తన కొంటేతనంతో నన్ను కవ్వించేది... ఏంకావలి అని ప్రశ్నించేది...

కలలోకూడ నాతో కలసిబ్రతకాలి అన్న ప్రేయసి ఓరోజు పెగుబందానికి తలొంచి ప్రేమను వదిలేసింది...

ఆ క్షణాన కలిగిన భావానికి ఎదిరించే ధైర్యం ఉన్నా... స్వాగతించే ఓపిక తనకిలేదు...

మాటదాటని కూతురుగా పదిమందికి ఆదర్శం కావలనుకుందో లేక ప్రేమను త్యాగం చేసి చరిత్రలో నిలిచిపోవాలనుకుందో...

అర్ధం చేసుకునే వయసున్నా తెలుసుకునే మనసు తనకిలేదు...

ఎదేమైన తనవల్ల జీవితంలో సర్వస్వం కోల్పోయాను...

గతించిన ఓ పేజీని వర్తమానం చెరిపేస్తున్న యదలో ఓమూల తనప్రేమ ప్రవాహంలా పొంగుతునేఉంది...

ప్రేమగురుతులు ఉన్నంతకాలం వేరొకరిని వరించలేను... తనతో వ్యెబిచారం చేయలేను...

నా మనసు మధించి నీకు ప్రేమామృతం అందిస్తున్నా ఆశ్వాదించలేవు,

నీ చెలిమి నా మనసుకు సంతృప్తి నివ్వడం లేదన్నా అనురాగాన్ని అందించలేవు,

నీ ఏకాంతంలో నా ఆలోచనలకి స్థానం కావాలి అన్న అర్దంచేసుకోలేవు,

నీ మాటలలో మాధుర్యం మనసు పంచేదై ఉండాలన్నా ఆలకించలేవు,

నీ పెదవిపై నవ్వుగా, నీ కనులలో కన్నీరుగా నేను ఉండాలన్నా అంగీకరించలేవు,

ప్రతి క్షణం నీకై, నీడై, నీవై నీతో వుంటాను అన్నా ఆలోచించలేవు,

నీ చేరువలోనే ఈ దూరాన్ని భరించలేనన్నా పట్టించుకోవు,

చివరికి నేను కార్చే ప్రతి కన్నీటి బొట్టుకి కారణం నీవేనని తెలుసుకోలేవు.

నీ తలపుకన్న ప్రతిక్షణం,...గతమంతా కన్నీరై పారుతుంది,
నిను చూడలేనన్న ప్రతిచూపు ,...చీకటిలో కలిసిపోతుంది,
మరలి రావన్న ప్రతి వూహ ,... ఆయుష్షు కరిగిస్తోంది,
నిను చేరలేన్న ప్రతి శ్వాస,... హృదయాన్ని ఆగిపోమ్మంటుంది...

ముసుగుకప్పిన నీ మాటాల తెరచాటున,
బయటపడలేక బంధించబడ్డ భావం ప్రేమ కాదా?

తడి ఆరని నీ కనుపాపల మాటున,
మసకబారిన నా రూపం దాచుంచడం ప్రేమ కాదా?

ప్రేమలేదని చెప్పే నీ మాటలతో,
నీ పెదవి ఒణుకు ప్రేమ కాదా?

గెలవలేమని తెలిసి నీ గుండెదాటని,
కలువలేమని తెలిసి నా మనసు చేరని అనురాగం ప్రేమ కాదా?

తలిదండ్రులు మన ప్రేమకు కంచెలు వేస్తుంటే...

అది దాటిరాలేక దుఖంలో నీవు,
నిను చేరుకోలేక చేతకాని వాడిలా నేను......

జీవితాంతం ప్రేమలేని ప్రాణులుగా బ్రతికేద్దాం......

ఇన్నాళ్లూ... ఇన్నేళ్లూ...
నాతో ఉన్న నీవు ఇప్పుడు లేవనే ఊహ
ఈ ఊహ కన్నా ఊపిరాగిపోయినా బాగుండు
జన సమ్మర్ధ ఎడారిలో ఒంటరినై సాగుతున్నా
ఎడతెగని ఆలోచనలతో అలసి ఆగిపోతానా
ఒక్కసారి వెనక్కు చూడాలనిపిస్తుంది
దొంతర దొంతరలుగా జ్ణాపకాలు ..
ఒకదానితో ఒకతి పోటీ పదుతూ...
నా తరువాతే నువ్వంటూ..
ఒక దానిలో ఒకటి మిళితమవుతూ...
ఒక దానితో ఒకటి పెనవేసుకుంటూ..
అలాగే ఉండిపోవాలనిపిస్తుంది నీ ఊసులతో
కాని కుదరదే..
మళ్లీ పయనం మొదలెడతా..

I collected from this blog

http://sreevasini.blogspot.com/2010/07/blog-post_6612.html

నువ్వు నాతో లేని క్షణం""నా నుంచి సంతోషం వేరవుతుంది నువ్వు దూరమైనంత తేలికగా..." ఇన్నాళ్లూ మోసపుచ్చిన జ్ఞాపకాలు ఒకేసారి బావుర్మన్నాయి ఏవేవో కలలు వెక్కిరించిన ఆశలు అవ్యక్తమయ్యాయి.... "ఇక ఒక నిజం బద్దాకంగా నిద్రలేచి మనో మైదానం మీద యుద్ధాన్ని ప్రకటిస్తుంది" ఏమీ తోచని నేను ఆత్మహత్యను అన్వేషిస్తూ బ్రతుకు దారుల్లో పరిభ్రమిస్తూ, భ్రమిస్తూ కన్నీళ్ళ ప్రక్కదారుల్లోకి జారిపోతున్నా...! ప్రేమ సాగరానికి దూరంగా, అభిముఖంగా ప్రవహిస్తున్నా! ఏదో తెలీని అడ్డుగోడ ఎదురై ఉనికిని ప్రశ్నిస్తే వెనుతిరిగా.......... అప్పుడే తెలిసింది "నువ్వు నాతొలేవు..." .........................నీ

నేను ప్రేమిస్తున్నాను అనే గొప్ప
విచారకరమైన భావనపై నేనెపుడూ ఖేదపడతాను.
నాకు తెలుసు అది వ్యాథిలాగ నన్ను తినేస్తుందని
యీ ప్రేమ
యిదెపుడూ నన్ను జయిస్తుంది
నా విచారపు ముసుగులో నాకు తెలీని రహస్యాలెన్నో?

నువ్వు నా దగ్గిరున్నపుడు
నన్ను దిగులు చుట్టుముడుతుంది
నువ్వు వెళ్లిపోయినపుడు యీ
వస్తు సముదాయం అంతా అర్థం లేనిది.
యీ నా ప్రేమనీ-విషాదాన్నీ
అంతటినీ గుమ్మరించేస్తాను.
అప్పుడిక నేను తపించడానికి యేమీ వుండదు.

- నీ తేలికైన అడుగుల చప్పుడు విన్నపుడో లేక
- నీ పావడ అంచు తగిలినపుడో లేక
- నీ తొలి యవ్వనపు ఆర్భాటాన్ని నింపుకున్న కంఠం
మెత్తగా నన్ను స్పృశించినపుడో
నన్ను నేను అవాస్తవికంగా చిత్రీకరించుకుంటాను
-యే ఉదయపు వాకిటో
నువ్వు దక్షిణ మారుతం కోసం వెళ్లినపుడో
-యే సాయంత్రమో 'అతని 'తో
పియానో వాయిస్తో గడిపినపుడో
- లేక 'అతను' వెళ్లిపోయిన దినాన్నంతా
విచారగ్రస్తం చేసినపుడో నిన్ను మాట్లాడించటానికి భయపడతాను!

నేస్తం! మరక పడిన నా నెత్తుటితో
నీకోసం చేయి చాచలేను.

నీ జ్వలిత హృదయాన్ని నా ప్రేమ తాకలేదు.
ప్రియా! నువ్వు నటించగలిగితే
నన్ను ప్రేమించగలవు!

నా మరణశయ్య పక్కనుండి నువ్వెళుతున్నప్పుడు
వో పుష్ప గుఛ్చాన్ని వుంచుతావేమోనని ఆరాటపడ్డాను.
నీ స్పర్శతో పునరుజ్జీవనడవుతాననే
ఆశతో నీ వైపు దీనంగా చూశాను.

నీ కన్నీటి స్పర్శ నన్ను అమరుణ్ణి చేస్తుందని
నీ కంటి నుండి వొక్క చుక్కైనా రాలుతుందేమోనని
నిస్తేజంగా నీ వైపు చూశాను.

జాలిలేని నీ హృదయాన్ని యింకా యింకా కోరుకోవడం
మృత్యువుని నా దగ్గిరనుంచి యింకా యింకా దూరం చేస్తోంది.
నాకు వూపిరాడకుండా వుంది యీ సగం చావుతో.

నాకింక పొద్దు పొడవని గాఢమైన నిద్ర ఎపుడు లభిస్తుంది?!

ఏం మాయ చేసేవే నా గుండెకి,
నను వీడి చేరింది నీ గూటికి.

ఏం సోగసు చూపేవే నా కంటికి,
జగమంత నిను చూపింది నా చూపుకి.

ఏం మంత్రం వేశవే నా పెదవికి,
నీ పేరు తపిస్తుంది ప్రతి ఘడియకు.

ఏం ప్రేమ నిచ్చావే నా మనసుకి,
గతమంత తొలిచింది ఆ బరువుకి.

ఏం విరహం పంచావే నా ప్రేమకి,
నను ఒంటరిని చేసింది లోకానికి.

ఆమె ఎదురుపడింది. గుండె వేగాన్ని పెంచేస్తూ, కొత్త ప్రపంచానికి స్వాగతిస్తూ.

ఆమె పరిచయమయింది. గతాన్నంతా చెరిపేస్తూ, నాలో ప్రేమను గుర్తుచేస్తూ.

ఆమె కలిసిపోయింది.
ఊపిరై మనసులొకి చేరుతూ,
ఊహలై మదిలో తిరుగుతూ.

ఆమె కోపగించుకుంది. నా ప్రేమను తిరస్కరిస్తూ, నా మనసుకి గాయంచేస్తూ.

ఆమె వెళ్ళిపోతుంది. నా ఆనందాలను మూటగట్టేస్తూ, నా కన్నుల నిండా నీరు నింపేస్తూ.

ఓ హృదయ మేఘమా, నా మనసు చూడుమా.

నీ ప్రేమ రాల్చుమా, నా ఎదను తడుపుమా.

దాహం తీరక,ఆశలు ఆవిరైపోతున్నాయి.

చూపులు తగలక, కన్నులు చీకటైపోతున్నాయి.

నా గుండెలో తడి నింపుమా, నీ చూపుల వెలుగు పంచుమా.

ఒంటరి కిరణాలలో మాడిపోతున్నా, చల్లగా నీ మాటలు కురిపించుమా.

తొలకరి ప్రేమకై ఎదురుచూస్తున్నా, నా ప్రేమకు జీవం పోయుమా.

ఎదతడికై ఎదురుచూస్తున్నా, కంటతడినే కానుకగా ఇవ్వకుమా.

బాధపడినంతనే బంధం నిలువదురా!

వదులుకున్న దానికై వేదన వలదురా!

భామపైన కోపం బ్రతుకుమీద ఏలరా?

ప్రేమ పంచలేని ప్రతిమ మనకేలరా!

కన్నీటిని కాంచలేని రూపు కనుపాపలో ఏలరా?

మనసున్న మగువ మనద్దయ్యే రోజు ముందుందిరా!!

నువ్వే నేననుకున్నా,
నా నవ్వే నువ్వనుకున్నా.

కనులకు కనబడకున్నా,
కన్నీటితో కనిబెడుతున్నా.

రాయబారమే వద్దనుకున్నా,
హృదయభారమే మోసేస్తున్నా.

విరహమై నను వేదిస్తున్నా.
దూరమై నిను గమనిస్తున్నా,

ఈ బంధం కలువదని తెలుస్తున్నా,
నీ ఆనందం చాలని బ్రతికేస్తున్నా

పుడమిని తడిపే స్వాతిచినుకు ఆనందమే,
చెలియ చూపుతో గుండెవణుకు ఆనందమే.

చిమ్మచీకటిలో మేలివెన్నెల అద్భుతమే.
మనసువాకిటిలో చెలివన్నెలు అద్భుతమే.

తడిమితడిపే సంధ్రపు అలలు అమోఘమే,
తట్టిలేపే సఖియ కలలు అమోఘమే.

కనులముందు కరిగిపోతున్న కాలం ఆనంతమే,
మనసులో నిండిపోతున్న కన్నీళ్ళు ఆనంతమే.

సెలయేటిపరవళ్ళకు దిశలన్ని ఆమోదమే.
నా మనసుకి నీ ప్రేమ ఘడియైనా ఆమోదమే.

కనుచూపుకు కరువైనా, కనుపాపవు నీవేగా!! కనుపాపలో నీవున్నా, తుది గమ్యం మనసేగా!! ఇది పలికింది పెదవైనా, తెలిపింది మనసేగా!! ఆ మనసులే మౌనంగున్నా, ప్రేమ పెదవంచునేగా!! ఆ ప్రేమ నీవైన సమయానా, ప్రతిక్షణం నీ నీడేగా,తుదిశ్వాసలో నీ తోడేగా!!

నింగిలోని జాబిలై నీకందనని నవ్వుతుంటే, నీటినై నీ ప్రతిబింబాన్ని గుండెలో దాచుకుంటూ ఆనందిస్తున్నా. అందనంత దూరంలో ఒయాసిస్సులా నీవుంటే, గుండెనిండా ఆశలను నింపుకుంటూ బ్రతికేస్తున్నా. మనసు నిండ ప్రేమనుంచుకోని కురిపించలేని మేఘంలా నీవుంటే, నీ జ్ఞాపకాల వేడిలో బీటలుబారిని హృదయంతో ఎదురుచూస్తున్నా. సంతోషాలన్ని నీలోనింపుకొని సెలయేటిలా ప్రవహిస్తున్నా, నిలువదని తెలిసినా నా ప్రేమతో ఆనకట్ట వేసి నిన్ను ఆపాలని ఆశిస్తున్నా. ప్రతిక్షణం నీ విరహం, నీ కోపం జ్ఞాపకలై నన్ను ఏడిపిస్తున్నా ఆ జ్ఞాపకం మెదిలిన మరుక్షణం అన్ని మరచి మళ్ళీ నీ ప్రేమకోసం పరితపిస్తున్నా.

నీకై వేచిచూసి విసిగిపోయిన నాలో....

"మదికి, బుద్దికి మద్య విభేదాలు,
మనసుకి, మనిషికి మద్య వివాదాలు.

జ్ఞాపకాలకి, నిజాలకి మద్య వ్యత్యాసాలు,
నిన్నటికి, నేటికి మద్య ఆలోచనలు.

ప్రేమకి, స్నేహానికి మద్య పోలికలు,
అనురాగానికి, అనుబంధానికి మద్య తేడాలు.

నాలో నువ్వై ఆవేదనలు,
నాలో నవ్వై అమ్మానాన్నలు."

నీవిక చేరువ కావు,నవ్విక దూరం కాదు.
దక్కలేదని దుఖ్ఖం చెందను,అందలేదని అంతంచూడను.

వర్షపు ఓడిలో,చినుకుల తడిలో,
ఒకటై నడుస్తూ,జతగా తడుస్తూ..

కదిలే గాజుల సవ్వడిలో,రాలే జాజుల ఒరవడిలో.
నా నడక తడబడితే,నువ్వు కనబడక మాయమైతే,

నీవు కానరాక నా కంటతడి,
అల్లంత దూరాన నా కంటపడి.

వర్షాన్ని చీల్చుకుంటూ నీవైపు నా అడుగులూ,
నిను తలచుకుంటూ కనబడని నా కన్నీళ్ళు

నీ చెంత చేరాకా,నా చింత తీరాక.
చినుకులన్నిటిని స్వాగతిస్తూ,నీ చేతికి కానుకిస్తూ.

నీ తోడులో.... వర్షం కురుస్తూ,కాలం కరుగుతూ,

ఆ వర్షంలో తడుస్తూ నీవు,నీ హర్షంలో తడుస్తూ నేను.....
(or)

ఆ వర్షంలో తడుస్తూ నీవు,నీ కౌగిలిలో కరిగిపోతు నేను....

నన్ను నన్నుగా చూస్తావు చూపిస్తావు ...
నువ్వు నేనై పోతావు ..

నీతో ఎన్ని పంచుకున్నాను
దు:ఖాల్లో ఊరటిచ్చావు..
ఆనందాలు రెట్టింపు చేశావు..
ఎదురు పడగానే
నీ కళ్ళనిండా నన్నే నింపుకుంటావు.

నీకెంత దూరమైనా..
నిను చూడక పోయినా..
నాకోసం అలానే..
ఆబగా ఎదురు చూస్తూ..నిల్చుంటావు
నీగుండె పగిలినా.. నిశ్చలంగా..
నన్ను నీ గుండెల్లోనే దాచుకుంటావు

ఎద్దేవా చెయ్యకుండా..
నాలో ఎన్ని తప్పులు చూపి దిద్దుకోమన్నావు..
నన్ను మెరుగు చేయాలన్న తపన నీది
అది ఒకటే తపస్సు నీకు
మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పడానికైనా వెనుకాడవు
ఏమనుకుంటానో అనీ చూడవు.
ఎందుకీ అనురాగం ? ఏమిటీ అనుబంధం ?
ఇంత ఆప్యాయతా ? ఎందుకూ ?

కాల గతిలో నేను కొట్టుకుపోయినా
తిరిగొచ్చినా.. రాకపోయినా..
నీ దరి చేరినా.. చేరక పోయినా..
అలా నాకోసం ఎదురు చుస్తూ..

ఎందుకు ?
నీకంటూ ఏ ఆశలుండవా ?
నీ బ్రతుకు నీకు లేదా ?
నాతోనే ఎందుకు పెనవేసుకున్నావు ?

ఇలా నిర్జీవంగా.. నిశ్చలంగా..
నిర్మలంగా.. నాకోసం..
నేను నీకేమి చేశానని ?
ఎలా ? ఎందుకు ?..

నా గుండె కరిగిపోతోంది..
మనసు అట్టుడికిపోతోంది..
నీకేమైనా చేయాలి ? ఏమిచెయ్యనూ ?

నీకేమి చెయ్యగలను ?
అద్దమయిపోయావు ... అమ్మాయివైతే
అర్ధాంగివయ్యేదానివి.

బద్దలయితే ఆ ముక్కలేరుకోవడమే
ఒక్కోసారి సుఖమనిపిస్తుంది...

ముందుకొచ్చిన మౌనంతో
కలిసి మధన పడేకంటే
నిట్టూర్పులతో కలిపి ప్రాణాన్ని
వదలడమే సుఖమనిపిస్తుంది...

స్పందించే మనసు కరువయినప్పుడు
ఊసులతో కలిసి సమాధవడమే
ఎందుకో సుఖమనిపిస్తుంది..

సడిచేసే గుండెలో జీవంలేక
ఏ నవ్వు వెనకా మమత లేక
ఆశా సౌధాలుజేరే సోపానాలు లేక
అయోమయంలో అవస్థలకన్నా..
కారే కన్నీళ్ళలో కలిసి
కొట్టుకుపోవడమే.. సుఖమనిపిస్తుంది.

ఇది నిజం..
ఆ వేదన ఏరులై పారనీ.. ఆ ప్రవాహమాపకు ...

ఆ తరవాత అంతా
మరో ఉదయంలా ప్రశాంతంగా అనిపిస్తుంది
పారే సెలయేరులా నిర్మలంగా కనిపిస్తుంది..
ప్రతినవ్వులో పసి పాప కనిపిస్తుంది
గుండె లయల్లో సరిగమ వినిపిస్తుంది.
బ్రతుకు తిరిగి మధురంగా అనిపిస్తుంది.

పడటం తేలిక.. పడి ఉండడం మరణం..
లేచినప్పుడే విజయం వరిస్తుది..
మరో బ్రతుకు చిగురిస్తుంది !!

కళ్ళు

ప్రయత్నించినా పెగలని పెదవులు
ఎదో అనుబంధంలా బిగుసుకుంటాయి..

దొర్లని పదాలు.. దొరకని బాసలు
చిక్కని మబ్బుల్లా.. జారుకుంటాయి...

అంతరాళాల్లో గజిబిజిగా తిరుగుతూ
అల్లిబిల్లిగా అల్లుకున్న మల్లె తీగల్లా..
సౌరభాలతో స్థిమితాన్ని చెదర గొడతాయి..

అందుకే
గుండె లోతుల్లోని కొన్ని ఊసులు
కళ్ళతో చెపితే మనసుతో వినాల్సిందే

ఆ ఊసులు చెప్పరాకే నా మౌనం..
నా మనసును విప్పలేకే ఈ కవనం..
నా కళ్ళలోకి చూస్తావు కదూ.. ?

తనెళ్ళిపోయింది..

తనెళ్ళిపోయింది..

ఐనా ఆ రాత్రి... అవే ఊసుల్ని
చీకటి పొదల్లో ఎక్కడినుంచో
చెపుతూనే ఉంది..

ఆ దారుల్లో నిప్పు రేణువుల్ని
మిణుకు మిణుకు మంటూ
రేపుతూనే ఉంది..

కాసేపు అలా..
నేను.. రాత్రి.. చల్ల గాలి ..

అసంకల్పితంగా ..
పచ్చిక మీద వెల్లికిలా.. ఓ కన్ను మూసి
బొటనవ్రేలితో చంద్రుడిని నొక్కుతూ..
పక్కనున్న గడ్డి పరకలు
త్రుంచుతూ.. తింటూ..
కాళ్ళను ఆ యేటి నీళ్ళల్లో ఆడిస్తూ..

అన్నీ తీసుకు వెళ్ళిపోయింది..
నన్ను కూడా..

కాలమూ ఆగిపోయింది..
సగం పరక నోట్లోనే మిగిలిపోయింది.
నిశ్శబ్దం ఆవరించింది..

ఆవలి ప్రపంచంలో నువ్వు
అమాయకంగా అద్దాన్ని ముద్దెట్టే..
ఎక్వేరియం చేపలా … నేనూ..
మునివేలి గోటితో..
చెక్కిళ్ళు మీటుతావు
ఆసాంతం నీ ప్రేమలో..

అందంగా బందీగా ..
నా పిలుపు.. ఊచలకావల
ఏవో రావాలవుతుంటే..చూస్తాను
నన్నల్లిబిల్లి తిప్పుతూ.. నువ్వు
నీ చుట్టూ తిరుగుతున్న..
నా ఆలోచనలు..

నువ్వెళ్ళిపోతావు..
నీరు సద్దు మణుగుతుంది
పంజరమాగిపోతుంది !!

నా ఊసులు నీకర్ధమయ్యాయోలేదో
ఐనా.. స్థిరంగా నేనక్కడే !
ఆ మునివేలికోసం ఎదురు చూస్తూ…

పొద్దులో ప్రచురించబడిన మూగ ప్రేమ

దాటదు కన్నీరు

దాటదు కన్నీరు నా కన్నుల ద్వారం
చూస్తూ అనునిత్యం నా కన్నుల నీ రూపం
ఆగదు ఓ క్షణం నీ జతలో సాగే నా పాదం
వింటూ ప్రతిక్షణం నీ అందెలసవ్వడి రాగం
కోరదు నా మది నూరేళ్ళ జీవితం
నవ్వుతూ ఓ శరం విసిరితే నీ అదరచాపం
ఆపదు నా హృదయకెరటం లాగుతున్నా ఆ మృత్యుగర్భం
లాలిస్తూ ఓ అరక్షణం నన్ను పెనవేస్తే నీ కౌగిలితీరం
సాగదు నిన్ను విడి నా ఉహలపయనం
విహరిస్తూ నీ తలపుల దారులలో మరిచింది ఈ లోకం
అడగదు ఏ వరం ఆ దైవాన్ని నా ప్రాణం
గడుపుతూ నీ జతలో ముగిసిపోతుంటే నా ప్రతి జన్మం

నేనోడిపోయాను..

తెలియలేని దారుల్లో తచ్చాడడానికి
ఏ కాంతి తీగలూ వంచలేను..
తడి కంటి కాంతి ఇప్పటికే
అపభ్రంశమయ్యింది.

నావి కాని గాయాలకి
ఏ మందూ వెదకలేను...
కాలంతో తిరిగిన పాదాల క్రింద
విధి అరిగిపోయింది.

చెక్కిళ్ళ చెరువు గట్లు తెగకముందే
యాతమేదైనా తవ్వి తీయాలి.
నీ నీడలోని జవసత్వాలు..
ఇకనైనా నా తోడు కావాలి.

నేనోడిపోయాను..నీ జోడు కావాలి.

పిలిచి పిలిచి నాలుక పిడచకడుతున్నా..
ఎదురు చూసిచూసి కళ్ళు రంగుమారుతున్నా..
శ్వాస బదులు నిట్టూర్పులు సెగలు రేపుతున్నా.
గుంటకంటిలో జీవం ఏ గుండె గంటలు చేరదు !!

మనసు తవ్వి జ్ఞాపకాలు పూడ్చి
త్యాగమనో గెలుపనో ఫలకన్ని తగిలించి
ఆశ నీళ్ళతో అభ్యంగన మాడించి
గుండె పెంకుల్లో ముఖం చూడలేను.

ప్రణయమని పగిలి మిగిలేకంటే
అహంతో గద్దించి గెలవడమే
నాకిష్టం..
మొండి ప్రేమలో..
దీపపు పురుగును కాలేను..

నువ్వు మనలేకనే.. మనగలవా అన్న ఆ ప్రశ్న..
మరో సారి నిన్ను నువ్వు చూసుకో..
ప్రణయమని కరుగుతావో.. ప్రక్షాళితమవుతావో.

మనసు కొండ మీది మందారాన్ని
పూజ వస్తువుగానే పొదువుకున్నాను..
నిరీక్షణలో కరిగిపోయిన కాలాన్ని
నీరాజనంగానే అద్దుకున్నాను...

నిన్ను కోరిన మనసు మధనను
ప్రసాదమంటూ సమాధానపడ్డాను..
తపన మిగిలిన తడికన్నులను
నిర్మాల్యమని తృప్తిపడ్డాను..

మాటల గారడీలో
పెదవుల వెనక నలిగిన నిజాలనూ..
ఎదురు చూసిన రెప్ప చూరుల
వెంట ఆవిరయిన ఆశ క్షణాలనూ..
గోటి మొనతో మీటి..

గుండె గుడిలో వెలిసిన దేవతకు
మంగళహారతి అనుకున్నాను.

ఆ కళ్ళలోకి చూసినప్పుడల్లా..
ఓ వింత అనుభూతి..
ఈ తరుణం జీవితాంతం
నిలిచి పోగలదన్న ఆశ

మరో అనుభవం ఏదీ
దీనికి సరిరాదు. అసలు
అటువంటిది మరొకటి
ఉండదేమో ...

నువ్వు నాకు తెలుసన్న
పరిధిలోనే.. ఈ ఆనందమంతా..
ఐనా అదిచాలు.. అంతకన్నా
అడిగేదేమీలేదు.. అడగలేను.

గుండెనోడిపోయిన మనిషిని
అందులో నువ్వు నిండి ఉన్నావని
ఎలా చెప్పేది ? మన గలనన్న
మాటనెలా ఇచ్చేది ?

ఎన్నాళ్ళగానో
నన్ననుసరించిన నా నీడ ...
తనకూ రంగులు కావాలనడిగింది.

కలన తప్ప రంగెరుగని నేను,
కన్న ప్రతికలనుండీ,
తను కోరిన రంగులు
రంగరిస్తూ వచ్చాను..

చాలలేదనుకుంటాను..
వెలుగు కలిసిన ప్రతి క్షణం..
అర్ధిస్తూ నిలబడుతుంది.

విధిలేక కలలూ..
నా రెప్పలు చీల్చుకుని
కాంతి తీగెలు వెదుక్కుంటున్నాయి.

వివర్ణ ప్రవాహంలో
ఎదురీదుతూ..
అలసిన గురివింద కళ్ళు..
తమ ఎరుపు మరిచి నట్టున్నాయి.

అప్పటిదాకా ఎక్కడున్నాయో
నువ్వు మలుపు తిరిగేసరికి
ఊడిపడ్డాయి.. వెచ్చగా..
-*-

చూసినంత సేపూ రాని నువ్వు
అటు తిరిగేసరికి ప్రత్యక్షం..
తెలిస్తే ఎప్పుడో తిరిగే వాడిని.
-*-

కిటికీ లోనుంచి నీకోసం చూస్తూ
అందరూ నీలానే కనిపిస్తారు
దగ్గరకొచ్చేదాకా..
-*-

ఆరుబయట నేను..
గోడమీద కాలానికి
కీ ఇవ్వడం మరిచానేమో..
-*-

ఎంత చూసినా...
అక్కడి వరకే.. ఈ చూపులు..
మలుపు తిరిగితే బాగుణ్ణు.
-*-

ప్రతి శబ్దంలో
అడుగుల అలికిడి వెదకలేక
చెవులూ అలుస్తున్నాయి..
-*-

చెవులకి చేరిన చేతి డొప్ప..
శ్వాసనాపి ..ఆకుల అలజడిని
ఆపోశన పడుతోంది.

అసంకల్పితంగానే ఎంత మారాను ?

అయిష్టంగానే ఎన్ని కోల్పోయాను !!

ఆ లేత చేతులూ, నిర్మల హృదయం..

అమాయకత్వం.. ఏవీ ?

ఒద్దనుకున్న సంగమానికి

ఏమిటీ ఒరవడి ? ఎందుకీ పరుగు ?

ఆశల పగ్గాలకి చిక్కిన..

అసంతృప్తి బ్రతుకు పయనం.. ఎవరికోసం ?

ఈ ప్రస్తుతమొద్దు..

చూడని భవిష్యత్‌ వసంతాలసలొద్దు..

గతించిన గతంలోకి పున:ప్రవేశమిక వద్దు..

జనసముద్రంలో నాకై తపనతో విదికే

ఓ రెండు కళ్ళకోసం నేవేచిన

నా పసితనం చాలు..

నాకింకేమీ వద్దు !!

అనుభవాల శిధిలాలనూ,

గతాన్నీ తొక్కి అందంగా నిలిచిన

సౌధాల మధ్యగా..

అనుబంధాలు అణచి మొలిచిన

వృక్షాల మధ్యగా..

ఆ నీడకు మురిసేదెలా ?

ఈ అందాలను ఆస్వాదించేదెలా ?

ప్రతి మలుపు వేసుకున్న

మేలిమి ముసుగు వెనక

దేనికోసమో వెదికే కళ్ళకు

ఏమి చెప్పను ?

క్రొత్త దారుల్లో..

పాత గుర్తులు దేవుకుంటూ..

నిర్లిప్తంగా..నా పయనం !

ఈ సాగర సరంగు దాహమెప్పటిదో!

తీరమెప్పటికో !!?

గుర్తుకొస్తుంది..
నీ చెక్కిళ్ళ తడిలో
రగిలిన బడబాగ్ని..
కాగితమెక్కడం..

మరువలేనుగా..
చెలమ ఒడ్డున మొలిచిన
చిలిపి మొగ్గలు
మాలలవడం ..

జ్ఞాపకముండిపోదూ..
అడవినడకన
అదిరి ఆగిన అడుగులు
తాళమవడం ..

తలపుకు రావడంలేదూ ..
ఆశ సంధించిన శుభోదయాలూ..
బాధ ముంచిన సాయంకాలాలూ..

ఇవన్నీ..
చిత్తడి అడవిలో..
బెరడు గంధంలా ..
చీకటి పొదల్లో
కీచురాళ్ళ గానంలా ..
అజ్ఞాతంగా..
తాకుతున్నాయి..
జారిపోతున్నాయి..

బ్రతుకు బండి ఆసాంతం ఆపేసి
ఆస్వాదించాలనుంది..
వీటి కోసమైనా..
తిరిగి బ్రతకాలనుంది.

నీతోడు పొందాలనుంది.

బరువు దించమంటూ..
రెప్ప జారిన చివరి బొట్టు
ఆర్తనాదం ఎవరికోసం ...

బాధ కాల్చమంటూ
నిట్టూర్పులొదిలిన సెగ
చివరి మూల్గు దేనిఓసం ...

బంధాలు త్రుంచమంటూ
అదిరే పెదవుల అభ్యర్ధన,
ఆత్మ సమర్పణ ఎందుకోసం ...

కురిసి వెలిసిన నింగి వెలితి
మనసు నిండా నింపుకుటూ..
మెరుపు వెలుగులో..
మరో మెరుపుకై తడుముకుంటూ..

చీకటి రాత్రిలో.. గుడ్డి దీపము తోడుగా..
రాని వానకై.. నిరీక్షణ ఎవరికోసం..

గుండె గదిలో బందీని చేసి
గురుతుకొచ్చిన ప్రతిసారీ
తలుపు తడుతున్నావు ...

కంటి రెప్పల్లో ఖైదు చేసి
అలసి సోలిన ప్రతిసారీ
అలజడి చేస్తున్నావు...

మోడుచెట్టుకు ప్రాకిన మల్లె పొదలా..
మనసంతా నిండి మత్తు రేపుతున్నావు..

తలనెత్తి నీకు దూరమవలేక
ఒదిగి చెంతన చేరినపుడల్లా..
నింగి ఎత్తుకు నెట్టి దూరమవుతావు..

పొంగు ప్రేమను పంచ
చేజాచినపుడల్లా..
ఓడిపోయానంటు మోకరిల్లుతావు..

అగాధాల అంచు కాక
మరి ఇదేమి నేస్తం?

,,,ఆప్యాయతను చవి చూసిన,,

నన్ను
ఆలనగా అక్కున్న చేర్చుకో
ఆలంబనగా హక్కున్న దానిగా పాలించుకో
పరిపలించుకో నా హృదయ సామ్రాజ్యాన్ని
పెదవి పెదవితో చుంబనంగ అందుకుందాము ఈ అంబరాన్ని
మలుపు మలుపుకు మదనలోకాన్ని మైమరిస్తూ
పరవశంతో వురేగుదాము శృంగార పల్లకిలో ...........................

మౌన వీణ పలికిన ఓ జాన అందుకోనా నే అందుకోనా

నీతో నా జీవితాన విరబూసేనా మల్లెలవాన

వెలిసేన నీ ప్రేమ గాన మురళిన నీవు పలికిన ప్రేమ స్వరాన

అంది అందని నీ అందెల సవ్వడిన నాట్యము చేసేనా నా యదన

నీ పాదాన పదము కలిపిన నా సంగీత సాధన

అది కావాలి మన ప్రేమకు వంతెన

మానసము చెయ్యనా నే సొగసున

మది వికాసము అయ్యేనా నా వలపున

ఇంతే నా జీవనాన సుఖమైన , దుఖమైన నీతో నా జీవితాన

ఎవరు నువ్వు ....
నీ నవ్వులను చూసి
చిట్టి చేమంతులకు శ్రీమంతం జరుగుతున్నదా అనుకున్నా
అర కన్నుల వెన్నెల చూపులో కోటి వెలుగులు విరుస్తున్నాయి లే అని నివ్వేరబోతున్న
కైపుగా వుండే నీ మాటలే వాకిట్లో ముత్యాలుగా తోలి ముగ్గుగా మురిపిస్తున్నయిలే అని మురిసిపోతున్న
ఇంకా నాకు నువ్వు ఎవ్వరో అర్థం కావట్లేదు
చాటు మాటు గారం కనులనే కలిపితే బాగుండు అపుడు నా హృది చపుడు
నీ పెదవిని వనికిస్తుందేమో కదా ............
ఇంతకీ నువ్వు కునుకులమ్మకు కూతురివా
లేకపోతె మెరుపులమ్మకు మేనకోడలివా

నా కన్నుల వెన్నెల లోన

నీ మనసే

సిరిబోమ్మల పల్లకిలో వధువుగా రావాలి

సిరిమోగ్గల మధువుల సిగ్గుతో ........

నా ప్రణయ ప్రలయంలోన

నీ వయసే

నవకమలంపై పరవశంతో నీటి బిందువుగా కావాలి

మధుకలశంపై విరబూసిన పుష్ప సిందువుతో.....

నేను ఏమి చేసిన అది నీ ప్రేమ పొందటానికే

కన్నులు కాంచిన నీ ఆకాంక్ష సంద్రం లో జలకాలాడి

నీ మది గుడిలో నా ప్రేమ శిల్పాన్ని ప్రతిష్టించి

ఆనందాశ్రువుల అభిషేకాన్ని నీకు అర్పించి

ఇదంతా ఓ మధుర కావ్యంలా రచించి

నీకు నింగి లోని నక్షత్రాలను తలపించే తలంబ్రాలను వెస్తూ

వుంటే ఆ తలంబ్రాల ప్రతి ముత్యం నీ మేనుని తడుముతూ

ఆ మధుర రచనను రంగీకరిస్తూ రమరింపజేస్తూ

గుర్తు చెస్తూ వుంటుంది ,,,,,ఏమంటావు .....మరి