పవిత్రతకు
దారి తెల్పే పరమ రహస్యం నిశ్శబ్దం
నీ మాటల తూటాలు
నీవు మిగిల్చిన గాయాల తాలూక మచ్చలకు
నిశ్శబ్దం
లేపనంగా మారి మాయం చేస్తుంది
అనే ఆశతో నిశ్శబ్దంగా జరిగేది చూస్తున్నా..
మళ్ళీ తిరిగి వచ్చే వసంతం కోసం కాదు..
ఆ ఆశ ఎప్పుడో చచ్చిపోయింది..
జరిగిన నిజం తెల్సుకునే రోజుకోసం..అ సలు నిజం తెల్సినరోజు ..
కార్చే కన్నీటీ బొట్టులో అబద్దం కొట్టుక పోతుందని ఎదురు చూస్తున్నా నిశ్శబ్దంగా..
కానీ ఆనిజం ఎప్పటికీ తెల్సు కోలేవని..తెల్సుకునే ప్రయత్నం చేయవనేది గట్టినమ్మకం..అదీ గమనిస్తున్నా నిశ్శబ్దంగా

దూరం అవుతున్న జ్ఞాపకాలు..

మనసులోంచి జారిపోతున్నాయి..దూరం అవుతున్నాయి

ఆత్రంగా పట్టు కోబోతే మళ్ళీ జారిపోతున్నాయి..ఇంకా దూరం ఔతున్నాయి

జారి పోయిన జ్ఞపకాలను పట్టుకోలేని..తిరిరాలేవని తెల్సినా..

అప్పుడప్పుడు చేస్తున్న పిచ్చి ప్రయత్నాలతో ఉన్న కొన్ని జ్ఞాపకాలు జారిపోతున్నాయి

కాని ఇప్పుడు అర్దం అయింది గడచి పోయిన జ్ఞాపకాలు తిరిగిరావు

రాబోయిన ఆక్షనాల్ని పోగొట్టుకున్ననని అలస్యింగా తెల్సుకున్నాను

తన కోయిల స్వరం నా మాటలతో పోటిపడేది...

తన మువ్వల సవ్వడిని నా నడకతో లయకలిపేది...

తను విడిచిన శ్వాసతో నాకు ఊపిరిపోసేది...

తన కొంటేతనంతో నన్ను కవ్వించేది... ఏంకావలి అని ప్రశ్నించేది...

కలలోకూడ నాతో కలసిబ్రతకాలి అన్న ప్రేయసి ఓరోజు పెగుబందానికి తలొంచి ప్రేమను వదిలేసింది...

ఆ క్షణాన కలిగిన భావానికి ఎదిరించే ధైర్యం ఉన్నా... స్వాగతించే ఓపిక తనకిలేదు...

మాటదాటని కూతురుగా పదిమందికి ఆదర్శం కావలనుకుందో లేక ప్రేమను త్యాగం చేసి చరిత్రలో నిలిచిపోవాలనుకుందో...

అర్ధం చేసుకునే వయసున్నా తెలుసుకునే మనసు తనకిలేదు...

ఎదేమైన తనవల్ల జీవితంలో సర్వస్వం కోల్పోయాను...

గతించిన ఓ పేజీని వర్తమానం చెరిపేస్తున్న యదలో ఓమూల తనప్రేమ ప్రవాహంలా పొంగుతునేఉంది...

ప్రేమగురుతులు ఉన్నంతకాలం వేరొకరిని వరించలేను... తనతో వ్యెబిచారం చేయలేను...

నా మనసు మధించి నీకు ప్రేమామృతం అందిస్తున్నా ఆశ్వాదించలేవు,

నీ చెలిమి నా మనసుకు సంతృప్తి నివ్వడం లేదన్నా అనురాగాన్ని అందించలేవు,

నీ ఏకాంతంలో నా ఆలోచనలకి స్థానం కావాలి అన్న అర్దంచేసుకోలేవు,

నీ మాటలలో మాధుర్యం మనసు పంచేదై ఉండాలన్నా ఆలకించలేవు,

నీ పెదవిపై నవ్వుగా, నీ కనులలో కన్నీరుగా నేను ఉండాలన్నా అంగీకరించలేవు,

ప్రతి క్షణం నీకై, నీడై, నీవై నీతో వుంటాను అన్నా ఆలోచించలేవు,

నీ చేరువలోనే ఈ దూరాన్ని భరించలేనన్నా పట్టించుకోవు,

చివరికి నేను కార్చే ప్రతి కన్నీటి బొట్టుకి కారణం నీవేనని తెలుసుకోలేవు.

నీ తలపుకన్న ప్రతిక్షణం,...గతమంతా కన్నీరై పారుతుంది,
నిను చూడలేనన్న ప్రతిచూపు ,...చీకటిలో కలిసిపోతుంది,
మరలి రావన్న ప్రతి వూహ ,... ఆయుష్షు కరిగిస్తోంది,
నిను చేరలేన్న ప్రతి శ్వాస,... హృదయాన్ని ఆగిపోమ్మంటుంది...

ముసుగుకప్పిన నీ మాటాల తెరచాటున,
బయటపడలేక బంధించబడ్డ భావం ప్రేమ కాదా?

తడి ఆరని నీ కనుపాపల మాటున,
మసకబారిన నా రూపం దాచుంచడం ప్రేమ కాదా?

ప్రేమలేదని చెప్పే నీ మాటలతో,
నీ పెదవి ఒణుకు ప్రేమ కాదా?

గెలవలేమని తెలిసి నీ గుండెదాటని,
కలువలేమని తెలిసి నా మనసు చేరని అనురాగం ప్రేమ కాదా?

తలిదండ్రులు మన ప్రేమకు కంచెలు వేస్తుంటే...

అది దాటిరాలేక దుఖంలో నీవు,
నిను చేరుకోలేక చేతకాని వాడిలా నేను......

జీవితాంతం ప్రేమలేని ప్రాణులుగా బ్రతికేద్దాం......