నువ్వు నాతో లేని క్షణం""నా నుంచి సంతోషం వేరవుతుంది నువ్వు దూరమైనంత తేలికగా..." ఇన్నాళ్లూ మోసపుచ్చిన జ్ఞాపకాలు ఒకేసారి బావుర్మన్నాయి ఏవేవో కలలు వెక్కిరించిన ఆశలు అవ్యక్తమయ్యాయి.... "ఇక ఒక నిజం బద్దాకంగా నిద్రలేచి మనో మైదానం మీద యుద్ధాన్ని ప్రకటిస్తుంది" ఏమీ తోచని నేను ఆత్మహత్యను అన్వేషిస్తూ బ్రతుకు దారుల్లో పరిభ్రమిస్తూ, భ్రమిస్తూ కన్నీళ్ళ ప్రక్కదారుల్లోకి జారిపోతున్నా...! ప్రేమ సాగరానికి దూరంగా, అభిముఖంగా ప్రవహిస్తున్నా! ఏదో తెలీని అడ్డుగోడ ఎదురై ఉనికిని ప్రశ్నిస్తే వెనుతిరిగా.......... అప్పుడే తెలిసింది "నువ్వు నాతొలేవు..." .........................నీ

నేను ప్రేమిస్తున్నాను అనే గొప్ప
విచారకరమైన భావనపై నేనెపుడూ ఖేదపడతాను.
నాకు తెలుసు అది వ్యాథిలాగ నన్ను తినేస్తుందని
యీ ప్రేమ
యిదెపుడూ నన్ను జయిస్తుంది
నా విచారపు ముసుగులో నాకు తెలీని రహస్యాలెన్నో?

నువ్వు నా దగ్గిరున్నపుడు
నన్ను దిగులు చుట్టుముడుతుంది
నువ్వు వెళ్లిపోయినపుడు యీ
వస్తు సముదాయం అంతా అర్థం లేనిది.
యీ నా ప్రేమనీ-విషాదాన్నీ
అంతటినీ గుమ్మరించేస్తాను.
అప్పుడిక నేను తపించడానికి యేమీ వుండదు.

- నీ తేలికైన అడుగుల చప్పుడు విన్నపుడో లేక
- నీ పావడ అంచు తగిలినపుడో లేక
- నీ తొలి యవ్వనపు ఆర్భాటాన్ని నింపుకున్న కంఠం
మెత్తగా నన్ను స్పృశించినపుడో
నన్ను నేను అవాస్తవికంగా చిత్రీకరించుకుంటాను
-యే ఉదయపు వాకిటో
నువ్వు దక్షిణ మారుతం కోసం వెళ్లినపుడో
-యే సాయంత్రమో 'అతని 'తో
పియానో వాయిస్తో గడిపినపుడో
- లేక 'అతను' వెళ్లిపోయిన దినాన్నంతా
విచారగ్రస్తం చేసినపుడో నిన్ను మాట్లాడించటానికి భయపడతాను!

నేస్తం! మరక పడిన నా నెత్తుటితో
నీకోసం చేయి చాచలేను.

నీ జ్వలిత హృదయాన్ని నా ప్రేమ తాకలేదు.
ప్రియా! నువ్వు నటించగలిగితే
నన్ను ప్రేమించగలవు!

నా మరణశయ్య పక్కనుండి నువ్వెళుతున్నప్పుడు
వో పుష్ప గుఛ్చాన్ని వుంచుతావేమోనని ఆరాటపడ్డాను.
నీ స్పర్శతో పునరుజ్జీవనడవుతాననే
ఆశతో నీ వైపు దీనంగా చూశాను.

నీ కన్నీటి స్పర్శ నన్ను అమరుణ్ణి చేస్తుందని
నీ కంటి నుండి వొక్క చుక్కైనా రాలుతుందేమోనని
నిస్తేజంగా నీ వైపు చూశాను.

జాలిలేని నీ హృదయాన్ని యింకా యింకా కోరుకోవడం
మృత్యువుని నా దగ్గిరనుంచి యింకా యింకా దూరం చేస్తోంది.
నాకు వూపిరాడకుండా వుంది యీ సగం చావుతో.

నాకింక పొద్దు పొడవని గాఢమైన నిద్ర ఎపుడు లభిస్తుంది?!